Bezokolicznik – l’infinitif

8.1 Bezokolicznik

(L’infinitif)

Informacje podstawowe :

• bezokolicznik to nieosobowa, podstawowa forma czasownika

• jego formę znajdujemy w słowniku szukając jakiegoś nowego słowa, np. mówić to parler i to jest bezokolicznik

• nie odmienia się ani przez liczby, ani przez osoby

• mamy dwie formy bezokolicznika, bezokolicznik czasu teraźniejszego « infinitif présent » czyli właśnie ten który znajdujemy w słowniku, oraz bezokolicznik czasu przeszłego « infinitif passé »

Użycie bezokolicznika

(Emploi de l’infinitif)

• po czasownikach takich jak : aller, devoir, penser, pouvoir, savoir, vouloir, sembler, paraître można użyć bezokolicznika, jeśli oba czasowniki w zdaniu mają ten sam podmiot, np.

Il doit faire les achats (Musi zrobić zakupy)

Nous voulons aller à Paris (Chcemy jechać do Paryża)

• po czasownikach percepcji (np. écouter, entendre, regarder, voir, sentir), a także po czasownikach faire i laisser można użyć bezokolicznik, np.

J’entends la voiture arriver (Słyszę, że zbliża się samochód)

Nous regardons nos voisins danser (Oglądamy naszych sąsiadóch którzy tańczą)

• czasami bezokolicznik wyraża rozkaz, nakaz, np.

Bien agiter avant l’emploi (Dobrze wstrząsnąć przed użyciem)

• gdy w zdaniu złożonym w zdaniu nadrzędnym i podrzędnym jest ten sam podmiot to bezokolicznik może zastąpić zdanie z « que » albo zdanie okolicznikowe, np.

J’espère faire les achats ce soir (Mam nadzieję zrobić zakupy dziś wieczorem) – to samo zdanie mogłoby wyglądać tak : « J’espère que je ferai les achats ce soir » (Mam nadzieję, że zrobię zakupy dziś wieczore)